"لال شو(شب )"

در شب سیزدهم آبان هر سال برنامه ای اجرا می شد که خیلی خاطره انگیز بود
در این شب فردی به عنوان "لال" ترکه هایی( همون شیش خودمون) در دست می گرفت و وارد منزل همه می شد(در روایت های محلی است که این فرد غروب می بایست به حمام برود و غسل سکوت کنه  این سکوت به نشانه ی خویشتنداری و مقاومت در برابر هواها و امیال شیطانی بود) البته تمام اهالی منتظرش بودند. هنگام ورود به حیاط ، یکی از همراهانش شروع به خواندن این اشعار می کرد:
لال انه ، فتال انه ، کال کال بال انه ، جو بوو  گندم بوو ، اسب کاره مار بوو ، منگو ترنه مار بوو ، ...
بعد وارد طویله می شد و تک تک حیوانات طویله را با ترکه ی خود می زد.سپس با استقبال اهل خانه وارد خانه می شد البته این استقبال برای بعضی ها(عموما بچه های کوچک ) همراه با ترس بود . در خانه نیز تمامی افراد خانه از ضربه ی ترکه بی نصیب نبودند.لال از خود صدای عجیب و غریبی در می آورد. بزرگان و افراد پیر را آهسته می زد ولی جوانان و کودکان را تقریبا محکم می زد.

در پایان نیز خانم خانه مقداری وسیله به آنها می داد که عموما شامل گردو ، تخم مرغ ، انار ، حلوا و ... خلاصه هر چیزی که از قبل مهیا کرده بودند .
لال همراهانی هم با خود داشت. لال خوان یا همان خواننده اشعار ، کسی که کیسه ای داشت تا انعام اهالی را جمع نماید و چند نفر دیگر که آنها را همراهی می کردند .
اعتقاد بر این بود که این ضربه های ترکه(شیش) سلامتی و برکت میاره.یعنی لال با زدن اون ضربه برای سلامتی افراد دعا می کرد و یک عدد از این ترکه ها را به پشت بام خونه می انداخت تا محصولاتی که صاحب خانه آنها را در پشت بام انبار می کرد از قبیل برنج ، گندم ، جو ، سیر و پیاز و ...در سال آتی پربرکت تر و زیادتر شود.مردم آنقدر به این ترکه ها اعتقاد داشتند که از لال خواهش می کردند با این ترکه ها به درختان بی حاصل و کم حاصل ضربه ای بزند تا سال دیگر پربار شوند. البته اینها بهانه هایی بود برای یک شب شاد بودن و دور هم نشستن و گفتن و خندیدن . در ضمن کیسه ی لال هم پر می شد .